'... Kto z przyjaciół pamięta ile razy Was przegrałem...'

Imię i nazwisko:
Aleksander 'Aleks' Milanowski

Data i miejsce urodzenia:
30 listopada 1961 rok; Warszawa

Pseudonim:
Milan

Orientacja:

Biseksualny

Charakter:
Rozbrykany, tajemniczy, irytujący. Odważny (chociaż niektórzy twierdzą, że jest szalony) ryzykant. Strasznie leniwy, uparty i pyskaty. Czasami mówi prawdę, a czasami kłamie prosto w oczy. Buntownik z wyboru (albo i też nie). Buntuje się przeciwko wszystkim ustalonym normom, zakazom i nakazom (w końcu są one po to, aby je łamać). Małomówny samotnik, który unika towarzystwa (chociaż czasami i takowym nie pogardzi). Kłótliwy psotnik. Cierpliwy, jednak jest obojętny na to co się wokół niego dzieje. Bystry i błyskotliwy. Skłonny do bójek i bijatyk (alkoholowe imprezy, także często odwiedza). Sprytny, często ironizuje (więc ironia i sarkazm, nie są mu obce). Urodzony improwizator (można by rzec, że jego całe życie to czysta improwizorka). Klnie jak szewc, ale jemu to nie przeszkadza. Uważa, że każdy wyraża emocje na swój sposób.

Wygląd:

180 centymetrów wzrostu. Waży 76 kilogramów.

Owalna twarz, na której łatwo dostrzec parę zielonych oczu, zgrabny nos i kuszące wargi. Jego naturalny kolor włosów to brąz. Dosyć silny i w miarę dobrze zbudowany.

Ubiera się różnie. Raz elegancko, na przykład w garnitur dobrej marki, innym razem w skórzaną kurtkę, a jeszcze innym wprost luzacko (przyduża koszulka z nadrukiem ulubionego zespołu rockowego, bluza itp.). Jedno jest niezmienne… cały komplet uzupełniają czarne lub niebieskie jeansy. Na nogach nosi ciężkie obuwie typu glany (czuje się wtedy pewniej).

Historia:

Urodziłem się gdzieś tam, kiedyś tam, w jakiejś tam rodzinie. Nie mam rodzeństwa. Moja rodzina nigdy nie była normalna. Mama była szychą w jakimś liceum, a ojciec działaczem partyjnym- zatwardziałym komunistą. Dziadków miałem całkiem dobrych. Wpoili mi to i tamto. Lubiłem jeździć co roku do nich na wakacje na wieś. Lubiłem tam spędzać święta, których mój ojciec wystrzegał się jak tylko mógł.

Ogólnie w domu było dobrze, dopóki nie poruszano kwestii religii. Ojciec lubił mieć oko na wszystko. Na to co piszą, myślą, widzą i czytają. Na początku nie wiedziałem co robi. Był dla mnie kimś w rodzaju bohatera. Wszyscy go się bali, szanowali, kłaniali mu się w pas. Dopiero później wyszło szydło z worka. Zaczęły się awantury, kłótnie, krzyki. 

Kiedy miałem 13 lat po raz pierwszy uciekłem z domu. Tak po prostu. Spakowałem kilka rzeczy do plecaka, wziąłem oszczędności i kupiłem bilet. Pociągiem dotarłem aż na przedmieścia Krakowa. Było fajnie. Przez dwa tygodnie nawiązałem ciekawe kontakty, mieszkałem gdzieś na squacie, milicja mnie szukała, bo 'kochani rodzice' zauważyli, że nie ma mnie w domu. Wtedy też przeżyłem swój pierwszy raz. To nic, że z chłopakiem starszym ode mnie o 5 lat, to nic. To nic, że byłem wtedy naćpany, bo koledzy ćpuni dali mi działkę. To było nic w porównaniu z tym co czekało mnie w domu, kiedy mnie tam odstawili. Ojciec tak mnie sprał, że bałem się wyjść z domu. Poza tym nadszarpnąłem mu reputację. Wiadomo, zbliżały się jakieś ważne dla niego wybory, a tu nagle jego własny dzieciak spierd.ala mu z chałupy. 

'Wycieczki' do Krakowa stały się u mnie pewnego rodzaju normą. Albo sportem. Jak kto woli. Podczas gdy starzy awanturowali się, albo zbyt bardzo byli zajęci sobą, ja uciekałem.
Kiedy po raz enty milicja odstawiła mnie do domu, matka powiedziała mi, że 'następnym razem wywali mnie z domu'. Och, co za troskliwość. Zwłaszcza, że ten 'dom' traktowałem raczej jak tanią noclegownię. Przychodziłem, spałem, wychodziłem. I tak w kółko. To znaczy przez drugą klasę liceum. Bo musiałem jakoś zdać. No i się udało. Kiedy tylko zdałem do trzeciej klasy wyprowadziłem się z domu. Wprawdzie nadal mieszkam w stolicy, a rodzice nadal jakoś mi wszystko finansują, to jednak podejmuję swoje własne wybory. W pewnym stopniu staram się już uniezależnić od rodziców i ich wpływów. Podążać własną drogą.

[Borze szumiący. Kartę poprawię, bo jest <cenzura>. W każdym razie zapraszam do wątków :) Cytat tytułowy 'Oprócz błękitnego nieba'. Wizerunek: Jensen Ackles]